وارد یه مغازه کوچیک تو خیابون قدیمی شدم، بوی شکلات همه جا رو پر کرده بود. انگار قدم گذاشتم تو یه دنیای دیگه، جایی که هر گوشه‌اش یه طعم خاص و یه حس خوب منتظرم بود. از بچگی عاشق شکلات و آبنبات بودم، اون حس ترد شدن اسمارتیز زیر دندونام یا مزه غلیظ شکلات تلخ که آروم آروم تو دهنم آب می‌شد، همیشه برام یه جور آرامش عجیب داشت. حالا که بزرگ‌تر شدم، هنوزم نمی‌تونم از کنار یه بسته تافی و آبنبات یا یه تکه شکلات سفید ساده رد شم بدون اینکه دلم بخواد امتحانش کنم.
اینجا، تو این بهشت شکلاتی، انگار همه رویاهام از طعم‌های شیرین و خاص یه جا جمع شده. از سایر فرآورده‌های کاکائویی مثل کِرِم‌های نرم و خوشمزه گرفته تا شکلات‌های دست‌ساز که فقط با دیدنشون آدم هوس می‌کنه، همه‌چیز یه جورایی بی‌نظیره. من همیشه فکر می‌کردم شکلات فقط یه خوراکی ساده‌ست، ولی وقتی شروع کردم به گشتن تو دنیای طعم‌هاش، فهمیدم که هر مدلش یه داستان داره، یه حس خاص که فقط با چشیدنش می‌تونی بفهمی.
بیا یه لحظه فکر کنیم: چی تو شکلات هست که اینقدر آدم رو می‌بره تو حس خوب؟ من خودم وقتی یه روز سخت رو پشت سر می‌ذارم، فقط کافیه یه تکه شکلات تلخ بردارم و بذارم آروم آروم آب شه. انگار همه خستگی‌ام یهو غیبش می‌زنه. یا مثلاً وقتی با دوستام دور هم جمع می‌شیم، یه بسته اسمارتیز رنگارنگ می‌تونه حال همه‌مون رو عوض کنه. این طعم‌ها فقط غذا نیستن، یه جور خاطره‌سازن.
یه بار تو یه مهمونی یه جعبه شکلات سفید آوردن که روش یه لایه نازک از سایر فرآورده‌های کاکائویی بود. تا حالا همچین چیزی ندیده بودم. مزه‌اش اونقدر خاص بود که هنوزم وقتی یادش می‌افتم، دلم می‌خواد دوباره پیداش کنم. فکر کنم همین تنوع تو دنیای شکلات و آبنبات هست که آدم رو اینقدر شیفته خودش می‌کنه. از تافی و آبنبات‌های چسبناک و شیرین بگیر تا شکلات‌های غلیظ و سنگین، هر کدوم یه جور آدم رو غافلگیر می‌کنن.
اگه ازم بپرسی بهترین طعم شکلات چیه، بدون معطلی می‌گم شکلات تلخ. یه حس عمیق و غنی داره که هیچ‌چیز دیگه نمی‌تونه جاش رو بگیره. اولین بار که امتحانش کردم، فکر کردم شاید خوشم نیاد، چون همیشه عاشق شیرینی شکلات سفید بودم. ولی وقتی اون مزه تلخ و قوی رو حس کردم، انگار یه دنیای جدید برام باز شد. حالا هر وقت می‌رم خرید، حتماً یه بسته شکلات تلخ می‌گیرم و شب‌ها با یه فنجون چای می‌شینم به لذت بردن ازش.
یه دوست داشتم که همیشه می‌گفت شکلات تلخ فقط برای آدمای خاصه. منم می‌خندیدم و می‌گفتم “خب منم خاصم دیگه!” ولی راستش رو بخوای، فکر می‌کنم هر کی یه بار این طعم رو امتحان کنه، دیگه نمی‌تونه ازش دل بکنه. حتی تو دسرها و کیک‌ها هم وقتی یه کم سایر فرآورده‌های کاکائویی تلخ اضافه می‌کنی، انگار همه‌چیز یه سطح بالاتر می‌ره.
حالا اگه از اون دسته آدما باشی که طعم‌های ملایم‌تر رو دوست داری، شکلات سفید می‌تونه بهترین انتخابت باشه. من خودم وقتی بچه بودم، فقط دنبال شکلات و آبنبات‌های سفید و شیرین بودم. هنوزم وقتی یه تکه شکلات سفید می‌خورم، انگار برمی‌گردم به اون روزا. یه بار تو یه کافه یه دسر سفارش دادم که روش یه لایه شکلات سفید آب‌شده بود. اونقدر خوشمزه بود که تا چند روز به همه تعریفش رو می‌کردم.
یه چیز باحال در مورد شکلات سفید اینه که با هر چیزی جور درمیاد. مثلاً با اسمارتیز‌های رنگی یا حتی یه کم تافی و آبنبات کنارش، می‌تونی یه ترکیب فوق‌العاده درست کنی. من خودم گاهی تو خونه یه ظرف کوچیک از اینا درست می‌کنم و می‌ذارم جلوم موقع فیلم دیدن. حس یه مهمونی کوچیک بهم می‌ده.
نمی‌شه از شکلات و آبنبات حرف بزنم و چیزی از اسمارتیز نگم. این دایره‌های کوچیک و رنگارنگ انگار یه جور جادو دارن. یادم میاد بچه که بودم، با داداشم سر اینکه کی بیشتر اسمارتیز قرمز بخوره، دعوا می‌کردیم. هنوزم وقتی یه بسته باز می‌کنم، اول رنگاش رو جدا می‌کنم و بعد شروع می‌کنم به خوردن. یه حس بچگانه و شاد توش هست که هیچ‌وقت قدیمی نمی‌شه.
از اون طرف، تافی و آبنبات هم یه دنیای دیگه‌ست. اون حس چسبیدن به دندون و مزه شیرینش که کم‌کم پخش می‌شه، همیشه برام یه جور لذت ساده و بی‌دردسر بوده. یه بار تو یه سفر یه بسته تافی و آبنبات محلی خریدم که طعمش با همه تافی‌هایی که تا حالا خورده بودم فرق داشت. اونقدر خوب بود که هنوزم گاهی دنبال یه چیزی شبیهش می‌گردم.
حالا فکر نکن فقط شکلات و شکلات تلخ و شکلات سفید هستن که این بهشت رو می‌سازن. سایر فرآورده‌های کاکائویی مثل کرم‌های شکلاتی، پودر کاکائو و حتی شکلات‌های ترکیبی هم یه بخش بزرگ از این لذتن. من خودم عاشق اینم که تو خونه با سایر فرآورده‌های کاکائویی یه دسر درست کنم. مثلاً یه بار با یه کم پودر کاکائو و شکلات سفید یه موس درست کردم که همه خونواده انگشتاشون رو هم باهاش خوردن!
یه بار تو یه فروشگاه یه بسته سایر فرآورده‌های کاکائویی دیدم که توش چند مدل شکلات دست‌ساز بود. هر کدوم یه طعم خاص داشت، از نارگیلی گرفته تا فندقی. اونقدر متنوع بود که نمی‌دونستم از کجا شروع کنم. فکر کنم همین تنوعه که شکلات رو اینقدر خاص می‌کنه.
اگه توام مثل من عاشق شکلات و آبنبات هستی، بذار یه پیشنهاد بدم: یه گوشه از خونه‌ات رو بکن بهشت شکلاتی خودت. یه چندتا بسته اسمارتیز، یه کم تافی و آبنبات، یه تکه شکلات تلخ و یه مقدار شکلات سفید بردار و بذار یه جا. هر وقت دلت خواست، برو سراغشون و یه کم حال خودت رو خوب کن. من خودم یه قفسه کوچیک تو آشپزخونه دارم که پر از ایناست. هر بار که بازش می‌کنم، انگار یه جعبه گنج باز کردم.
یا مثلاً اگه مهمون داری، با سایر فرآورده‌های کاکائویی یه دسر سریع درست کن. یه کم شکلات آب کن، با میوه یا بیسکویت سرو کن، ببین چطور همه عاشقش می‌شن. من خودم این کار رو چند بار کردم و هر دفعه کلی تعریف شنیدم.
این بهشت شکلاتی که ازش حرف زدم، فقط یه جای خیالی نیست. با هر تکه شکلات، هر بسته اسمارتیز یا هر مدل تافی و آبنبات، می‌تونی خودت رو ببری تو یه دنیای پر از طعم‌های خاص و بی‌نظیر. فرقی نمی‌کنه شکلات تلخ دوست داری یا شکلات سفید، یا حتی عاشق سایر فرآورده‌های کاکائویی هستی، مهم اینه که این لذت رو با خودت شریک شی. من که هر روز با یه تکه شکلات به خودم یه حال خوب هدیه می‌دم، توام امتحان کن!
